Van Marble Canyon naar Grand Canyon

En toch wordt het weer ochtend (wat kan een doorwaakte nacht lang duren) en hebben we allemaal toch wel een beetje geslapen in deze bijzondere omgeving. Om 6 uur staan we op – de zon komt er alweer aan – en om half acht vertrekken we met onze spullen van deze bijzondere plek. Het is dan alweer 30 graden. Om altijd in zo’n temperatuur te moeten leven, brrrr.

Langs de prachtige Vermillion Cliffs rijden we naar het westen, naar de North Rim van de Grand Canyon – die kant is minder toeristisch en bovendien koeler, beide belangrijke argumenten voor ons. Heerlijke temperatuur hier – 24 graden, hoe kan het verschil op deze korte afstand zo groot zijn?

De camping in het park is vol, dus pakken we de door een vriendelijke man uit Oregon op de vorige camping gesuggereerde boscamping de Motte. Deze camping is mooi, maar zo mogelijk nog eenvoudiger – alleen een kraantje en compost toilet. Als de twee tenten staan, vertrekken we gauw naar de Grand Canyon – nog best een afstand, maar dan zien we het grootse natuurspektakel! We lopen naar het Bright Angel Viewpoint en de jongens vinden dat een soort Angel’s landing. Qua diepte klopt dat, maar het is wel een makkelijk breed pad.

We lunchen in de Lodge en bezoeken daarna het Info center –dit keer een eenvoudig centrum zonder de grootse films (met steeds weer die gedragen stemmen over de geweldige natuur van Amerika). Omdat we het rustig willen houden na onze slapeloze nacht, doen we verder alleen nog een autotochtje naar de Cave Royal, waar ook de Angels’window (groot gat in een rots waar iedereen wel overheen loopt) te zien is – alles XXL!

Wel komt er onweer vanuit de South Rim opzetten en als we ineens Daan z’n haren omhoog zien gaan, trekken we ons toch maar snel terug van de randen.

Na boodschappen te hebben gedaan rijden we naar de tent terug. Diner is spaghetti met ei en meloen toe. Iedereen (behalve ik) wordt door Ernst met een washand helemaal gewassen bij de tent en dan gaan we slapen.