woensdag 15 augustus 2007

Las Vegas, "decadent maar wel leuk voor een avond"

Om 7 uur staan we op. Las Vegas, here we come!

De tenten zijn wel vochtig, maar we pakken ze toch maar in. Om half negen rijden we het Kaibab plateau uit – we zien nog reeen (nog nooit zoveel gezien als hier), kalkoenen, squirrels en veel, heel veel vogels.

Via het gebied langs Zion met de prachtige bergen rijden we vervolgens weer een woestijn in, en dat zien we meteen aan ons thermometertje in de auto. Het gaat gevaarlijk snel omhoog. Voorbij St. George (met vele Mormonenkerken) zoeken we een koffieplekje – in een Oase-achtige omgeving vinden we alleen snel een McDonalds, die gelukkig wel koffie heeft en wat voor de kinderen. Als Las Vegas in zicht komt, wordt iedereen wat opgewonden – wat een stad is dit, zo middenin de woestijn. Idiotie ten top!!

We vinden heel snel ons hotel – Circus Circus - en Ernst weet twee kamers te regelen en zo komen we op de 30ste etage van de west tower terecht. Dit hotel heeft 4010 kamers!!!!!

We verkennen het complex en ook een stukje van de stad, maar door de warmte (44 graden) keren we in de loop van de middag terug. In het hotel zien we behalve allerlei circusacts ook een waar pretpark (Adventuredome) zien.

We douchen allemaal uitgebreid en zoeken dan een eetgelegenheid in deze stad. Als we de stad bij donker zien, vinden we het allemaal erg spectaculair. Zoveel lichtjes, beeldschermen, muziek en mensen. We rijden eerst een stukje de 'Strip' op en stappen uit bij Treasure Island omdat daar een show zal plaatsvinden, jammer genoeg is die afgelast door de wind en regen. We lopen nog wat verder en stoppen bij the 'Mirage' voor een 'vulkaan uitbarsting' maar ook die gaat niet door, waarschijnlijk ook door de wind. Nog een paar honderd meter verder zit het 'Bellagio'. Daar zien we 2 fantastische shows met fonteinen, licht en muziek (waaronder 'My heart will go on' voor Koen). Als de 2e kans voor Treasure Island ook niet door gaat lopen we terug en proberen we ondertussen de bus te pakken, maar die laat zich niet pakken, dus lopen we maar terug. Uitgeput vallen we allemaal in slaap.

Geen opmerkingen: