Terug naar huis

En dan is het tijd om naar huis te gaan. Ergens zijn we nog lang niet uitgekeken, zeker ook niet in deze leuke stad, maar Belle lonkt erg, we hebben weer zin om in ons huis en de fijne tuin te vertoeven en de verhalen in levende lijve te vertellen en te horen.

Alles wordt ingepakt, zodanig dat we de in Amerika gekochte koelbox (die we nog niet hadden) ook mee kunnen nemen. Weer hebben we daarmee 6x2 koffers/koffertjes en 4 handbagage. Henk heeft er niet zoveel zin meer in - steeds mist 'ie de satelieten, dus we moeten zelf de weg naar de airport maar vinden. Dat betekent dus ook fout-rijden. Maar we hebben tijd genoeg, dus zenuwachtig worden we er niet van. Met bijna lege tank leveren we de auto in - de schade wordt niet ernstig genomen. Dan worden we met een treintje naar de vertrekhal gebracht - erg handig. Na de soepele douane gaan we nog even eten met zicht op de vliegtuigen. Koen en Daan kopen van de laatste dollars die we niet meer kunnen inleveren nog wat snoep voor onderweg. En dan mogen we instappen - de linksen op rij 56 en de rechtsen op rij 61; daarmee hebben we twee raampjes kunnen regelen.
Mooie beelden volgen twee uur lang - dan ontneemt een dik wolkendek (we zijn dan al ruim boven Canada) het zicht. De tijd wordt geddod met eten, drinken, lezen, pogingen om te slapen, weer eten, drinken en wat t.v. kijken, dit keer van een groot scherm.
Vrijdag half 11 landen we op Schiphol, om half 12 zijn we al thuis. Heerlijk!!
Rijssen blijkt naar schiphol te zijn gegaan om ons te verwelkomen, maar die waren daar te laat - ze komen alsnog met de trein naar Utrecht, zodat zijn uit eerste hand onze verhalen kunnen horen en wij de hunne.

En dit was dan onze weblog - leuk om dat zo gedaan te kunnen hebben. We gaan het niet iedere vakantie doen, maar voor zo'n speciale reis was het erg de moeite waard.

Zonnig San Francisco

Een heerlijk laatste dagje in een heerlijke stad. Iedereen is hier opgewekt, lijkt het. Overal behulpzame mensen als we even op de kaart zoeken waar we naar toe zullen gaan. En de zon schijnt. We hebben onze lange broeken onder uit de koffer gehaald, maar dat had overdag eigenlijk niet gehoeven.
We bezoeken Union Square en lopen vandaar door winkelstraatjes naar het financial centre met de wolkenkrabbers. Ze staan hier iets verder uit elkaar dan in Seattle zodat de zon ertussen kan. We drinken ergens koffie op een terrasje (die zijn hier beduidend minder dan in Europa). Dan volgt een boottochtje naar een van de schiereilanden ten noorden van SF. Mooi zicht op de Golden Gate en Alcatraz. Terug zoeken we de cable car en rijden daarmee de steile straten van SF op, prachtig in zo'n antiek karretje met een hoop gepiep en gekraak. Het cable car museum is zeker voor Ernst erg leuk. Daar is de aandrijving van het gehele systeem met een hoop lawaai te bekijken. Ernst weet inmiddels precies hoe het allemaal werkt; ik bekijk meer de geschiedenis van het openbaar systeem in deze idioot heuvelachtige stad (31% is normaal hier, en onze straat - Lombardstreet- heft zelfs een stukje waar het stramien van rechte wegen doorbroken is omdat het percentage wel erg hoog werd zodat er gezigzagd moet worden.
Na nog wat souvenirs gekocht te hebben rond de Fishermanswarf gaan we naar een lekker Veganistich restaurantje om ons galgenmaal te nuttigen. Mirjam drinkt te veel wijn en Bas eet een hele peper op, maar verder gaat alles goed.

Lekker geslapen - nu maken we ons op voor de reis back . We hebben er zin in! Tot gauw allemaal.

Hartverwarmend San Francisco

Tja, en vannacht heb ik een beer rond de tent horen snuffelen, en ik zag zijn schaduw - BIG!! Ernst was kwaad dat ik hem niet heb wakker gemaakt, maar ik lag verstijfd te wachten op er zou gebeuren. Niets natuurlijk - we hadden al het eten en andere geurtjes echt goed opgeborgen in de container.
Het is minder koud geweest dan vorige nacht, of kwam het door het warme vuurtje? We stonden op , pakten alles snel in (we zijn inmiddels zo geoefend dat alles echt snel gebeurt- iedereen weet wat er moet gebeuren). Maar ja, geen ontbijt - er is geen brood en geen druppel melk. Afin, dan eerst een stuk rijden. We rijden naar het westen Yosemity uit - Daan heeft het er erg moeilijk mee; hij vond het hier zo fijn en wil nog helemaal geen afscheid nemen. Gelukkig vinden we een gezellig tentje buiten het park waar een echt Amerikaans ontbijt op ons wacht - ja Cathy, met pancakes, eggs, sunny side and toast. Daan trekt helemaal bij.
Het landschap verandert naar het westen heel erg - wat een droogte. Ernst mompelt dat het binnenkort hier ook wel woestijn zal zijn. Er wordt heel wat gesproied om nog wat te laten groeien. We kopen onderweg nog een grote dosis fruit in, want dat zijn we wel wat tekort gekomen de afgelopen week.
Voorbij de vallei rijden we ineens de Altamont pass over. En die kennen we wel van al die oude windturbines uit de jaren tachtig. Al die hellingen vol kleine molentjes. Maar wat een blamage; er draait nog wel wat, maar je ziet dat er helemaal niets meer aan gedaan wordt. Vele staan stil of zijn finaal omgevallen. Zo zonde.
San Francisco volgt snel. Onze 'Henk' geleidt ons zonder een foutje prima naar downtown. We kunnen terecht in het Coventry Inn hotel aan de Lombard Street. Prima hotel, met parkeerruimte voor de car. We douchen al het stof van Yosemity er snel af en gaan lekker de stad in.
Met de bus (trolley!) naar de Golden Gate - Ernst heeft gezien dat die zichtbaar is en die gelegenheid moet je te baat nemen, want San Francisco Bay is beroemd/berucht om de mist/fog.

Heerlijk gevoel om over die beroemde brug te lopen. We zien veel pelikanen overvliegen en ook een helicopter, eerst onder de brug door en daarna er net overheen terug. Alcatraz zien we liggen en ook de andere eilandjes en schiereilanden. De bus brengt ons vervolgens verder naar Fisherman's Warf - we vinden het opvallend hoe vriendelijk en opgewekt iedereen is. We voelen ons echt senang in deze stad. Fisherman's Warf is een gezellig stukje stad; we zien straattheater, de blaffende zeeleeuwen op de dokken die daar sinds 1990 schijnen te liggen, en veel winkeltjes. We drinken wat in een cafe waar muziek wordt gemaakt, erg gezellig. We komen voor het eten terecht bij een lekkere Italiaan die voor Bas, Ernst en mij gelukkig heerlijke ravioli met salades heeft. We zoeken in het donker de bus naar het hotel terug; we mogen gratis mee- de kassa doet het niet. De chauffeur toetert ons ten afscheid nog na. Moe maar voldaan.....

Yosemity Valley en buren

Beetje koud gehad vannacht - kennelijk was het toch echt tegen de vorstgrens aan. We staan half negen op. Tom en ik gaan brood en melk kopen; onderweg komen we zomaar een Golden Eagle tegen - echt waar!!!
Tegen tienen rijden we richting Yosemity Village - da's een lange tocht door prachtige natuur. Maar wat een drukte daar. We krijgen eerst moeilijk overzicht, en kiezen daarom maar weer voor het Informatiecentrum (erg mooi centrum hier) en koffiedrinken. De kinderen nemen het "free refill" principe inmiddels wel erg letterlijk - ze vullen nog twee keer bij.
Wat bijgekomen besluiten we om met de shuttle een eindje door het dal te rijden en dan aan het eind de wandeling naar de Vernall Falls te maken (Misty trail voor de kenners). We zien El Capitain, de Half Dome (nee Michiel, we dachten even niet aan je, maar dat kwam omdat we je reactie toen nog niet gelezen hadden).
Als we uitstappen wordt Daan op de schouders getikt door Bob en Hanneke, onze achterburen. Zo leuk om elkaar hier te treffen, middenin de Amerikaanse natuur. We kletsen wat bij - heel verschillende maar ook vergelijkbare ervaringen opgedaan. Dan gaan wij onze wandeling maken, want het is inmiddels al bijna half drie. Zij hebben 'm net gedaan en waarschuwen ons voor de lange afdaling van de terugweg.

Veel mensen lopen hier, maar toch genieten we erg van de wandeling - flink klimmen met tenslotte 600 traptreden langs de waterval omhoog. Mooi beelden van de waterval (compleet met regenboog ervoor) hebben we helaas niet, want de batterijen van het fototostel waren leeg.
Boven zoeken we een meertje op waar we heerlijk wat afkoelen. Wat is het water helder!
Op de terugweg kijken we nog een tijdje naar een clubje jongeren die van een rots af duiken (of toch niet durven). Wij vinden de afdaling wel meevallen; kennelijk valt het met de hoogtevrees bij ons wel mee. Een ijsje beneden is de frisse beloning voor gedane arbeid.
We rijden vervolgens meteen terug naar de camping omdat het best laat wordt en de jongens nog zo heel graag willen zwemmen (in dat ijskoude water). Dat lukt nog net, maar eten kopen lukt niet meer.... Omdat de vakanties in Amerika net afgelopen zijn, zijn de winkeltijden prompt ingeperkt. Nou ja, we behelpen ons met alle restjes waaronder veel toastjes. Vanavond maken we ons eigen kampvuur. De mannen sprokkelen meer dan genoeg hout bij elkaar, zodat het het mooiste vuur van de vakantie wordt. Daan heeft erg genoten van het "Ranger-vuur" en daarom zingen we nu ook bij ons eigen vuur. Er gezellig! We gaan lekker warm onder de wol.

I like Tuolomne

We hebben heerlijk geslapen nadat we allemaal uitgebreid gedoucht hebben (in het park kan dat weer twee dagen niet). Binnen 1.5 uur zijn we weer helemaal klaar. We rijden heel soepel naar Tuolomne Meadows waar we een prachtige plek dichtbij de rivier krijgen. We gaan heerlijk bij het water zitten (ikke dan, de rest moet meteen weer dammen bouwen). Vanmiddag zijn we een wandelingetje naar Soda Springs gaan maken; daar zagen we het zilte water op komen borrelen. De stenen kleurden er helemaal wit van. Na het wandelingetje wilden de jongens meteen weer naar het water - ze zwemmen zelfs in dat koude water. We eten Indiase spinazie, heerlijk pittig. We kunnen uberhaupt beter inkopen doen in deze regio, die duidelijk meer op vegetariers en organic food is ingesteld.
Om 8 uur is er een kampvuur waarbij een van de rangers liedjes over Tuolomne en beren met ons zingt en verhalen vertelt over vleermuizen. De jongens vinden het prachtig, al duren de verhalen best lang. Als we weer bij de tent komen gaan we allemaal slapen, want het is berekoud.

Via onherkenbaar Mt Whitney naar Mono Lake

Gisteravond dachten we eerst dat er regen of zo aankwam, maar er kwam met een opstekende westenwind een vreselijke aslucht naar ons toe: van de brand die al sinds 4 juli bij St Barbara woedt. We hadden er nog niet eerder last van, maar vonden dit al erg vervelend.

Vannacht werden we opgeschrikt door een beest dat zowat in onze tent van alles aan het eten was. Wat was het, te groot voor een rat… een kat? of enger, een beer? Het bleek de hond van de buren te zijn die er met hun eten vandoor was....

Het opbreken was geen genot - alles, maar dan ook echt alles zat onder de as. Idioot dat zo’n brand (die overigens erg groot is) van een paar honderd kilometer afstand zelfs hier zo’n effect heeft. Behalve dat alles dus vies was, was de reis ook niet zo leuk als gehoopt. We reden ten oosten van de hoogste toppen van de Sierra Nevada, maar zagen er zo goed als niets van. Het was een grijze kleurloze wereld.

Pas toen we Mono Lake naderden zagen we ook weer heldere, blauwe lucht. He, wat heerlijk! De camping in Lee Vining vonden we meteen. Het is wel een echt RV park (zie foto met een van die joekels die er staan) met achteraan een tentenveldje, maar voor een nachtje is dat prima. Bovendien is het sanitair lekker schoon en mooi.

Met goed een half uur hebben we beide tenten staan (in dit gras is dat geen kunst) en gaan we Yosemite verkennen. De Tioga Pas is indrukwekkend en de natuur is meteen erg mooi. Veel stroompjes, veel bomen en heerlijke wandelpaden.

Bij Tuolumne Campground gaan we even kijken. Daar kunnen we morgen toch echt wel terecht (ook al was ons eerder verteld dat alles in het park vol is); en ieder van ons vindt dat we dat ook moeten doen. Een natuurcamping, midden in het park, met beren waar we ons tegen moeten wapenen! Bij iedere tentplek staat een container waar je al je eten, tandpasta en dat soort dingen in moet doen, want anders heb je kans dat de beren je tent in komen, of je auto openbreken. We hebben er veel zin, temeer we zien dat er een heerlijk stroompje langs de camping loopt waar we lekker kunnen spetteren c.q. zonnebaden of zo.

We doen wat inkopen om ons ook weer in Yosemity goed te redden en het laatste wasje wordt gedaan. Het koelt in deze contreien ’s avonds al aardig af – voor het eerst zit ik eens in de tent te tikken. Maar in het park schijnt het ’s nachts wel tot 1 graad C te dalen!

One hundred Giant Sequoia's

Heerlijk geslapen bij een heerlijke (koele) temperatuur. Pas op de plaats vandaag.
De ochtend is voor zwemmen in het heerlijke zwembad van de camping. De tweede was droogt snel. We drinken even koffie en gaan dan met z'n allen de auto in voor een tochtje op zoek naar Sequoia's. We zien op de kaart al dat het NP echt te ver is voor ons, maar Clinton heeft in 2000 een stuk in het NF ook aangewezen als Nat. monument voor Sequoia's en daar gaan we voor. Da's ook nog best een eind, maar alles is ver in dit land, weten we inmiddels.
De tocht gaat een heel eind langs de Kern river. We lunchen in een aardig dorpje en dan gaat het echt de hoogte in. Eindelijk zien we de Sierra Nevada groener worden (een heel stuk ziet er net zo gortdroog uit als Zuid Frankrijk in de zomer. We maken een kleine maar mooie wandeling langs '100' Giants, waarvan sommige dus wel meer dan 2000 jaar oud zijn. Ernst weet daarna nog een plekje verder voor een Dome Rock - achteraf ook weer verder dan gedacht, maar goed. Het is een gekke, heel ronde rots die beroemd schijnt te zijn onder bergbeklimmers.
Terug naar de camping luisteren en zingen we mee met de Nederpop liedjes op onze CD. De Amerikaanse radio geeft niet veel meer dan Country & Western.
Nu zitten we op de camping en maken ons zorgen over het weer. Het koelt af en het is nog maar 27 C. Bovendien wordt het bewolkt in het dal aan de westkant. "Gelukkig" weet de kampbeheerster te melden dat dit rook is die het gevolg is van een brand die op the 4th of July in Santa Barbara (bij Los Angeles; zo'n 300 km naar het Zuidwesten) is begonnen.
Zometeen gaan we weer eens Mexicaans eten en als toetje volgt dan de ice cream social.
Morgen naar ons laatste park: Yosemity. Tja Joost, volgens jou het hoogtepunt in Amerika, maar het was wel even puzzelen om daar onderdag te regelen (zeker op een zaterdag).

p.s. helaas zijn er vandaag wat foto's om onduidelijke wijze verdwenen; daarom hebben we geen beelden van Sequoia's.