Tas terug

In een van de berichten hiervoor kon je lezen dat we onze tas kwijt zijn geraakt tijdens onze vlucht. Na een hoop gedoe kregen we die op het moment dat we de auto hadden ingepakt terug. We hadden uiteindelijk 's ochtends vroeg wel in de gaten dat de tas in Seattle was gearriveerd maar de aflevering bleef tot het laatste moment spannend. Omdat we waarschijnlijk nog lang moesten wachten bij het hotel besloten we om maar ergens koffie te gaan drinken, maar op dat moment werd de tas toch nog bezorgd :).

St. Helens

Vlak nadat we hadden uitgecheckt bij ons hotel werd onze vermiste tas (zie een hele lange dag) gebracht en dat was een hele geruststelling. Nadat we hem hadden ingepakt reden we richting Mount st. Helens (wat best moeilijk is als de tomtom denkt dat we een voetganger zijn).

Bij de st. Helens bekeken we 2 bezoekerscentra waar we een paar heel indrukwekkende beelden zagen van de uitbarsting in 1980. Uiteindelijk zochten we een hotel in Kelso waar ik nu het verslag dus zit te typen. We zochten een restaurant wat wel even duurde omdat we niet veel zin hadden in een Mc Donalds of een Burgerking. Uiteindelijk gingen we eten bij Fluffy's II. Er stonden veel aardige mensen klaar die ons goed hielpen met het kiezen van iets vegetarisch. We konden lekker eten al was het wel weer (Amerikaans) veel.

Bas

Sleepless in Seattle

Volgens het oorspronkelijke plan zouden we gisteren verder trekken naar Corvallis, gelukkig hebben we dat niet gedaan want iedereen had nog last van de jetlag. We hebben er dus maar een dagje Seattle van gemaakt. We liepen vanuit het Hotel naar pike place market, een hele grote overdekte markt met ook veel winkeltjes. We kochten wat kersen en aten die op in een park met uitzicht op de haven.

Daarna namen we de monorail naar de space needle, die vonden sommigen te hoog. Daarom zijn we in het science fiction museum gegaan. Het was leuk om te zien hoe de science fiction films er vroeger uitzagen en wat alle ideeën waren. Daarna wilden we nog een rondrit maken in een amfibievoertuig uit de tweede wereldoorlog maar toen bleek dat we dan nog 2,5 uur moesten wachten hebben we besloten om dat toch maar niet te doen. We liepen terug naar het hotel om korte broeken aan te doen omdat het erg lekker weer is hier.

Daarna zijn we met onze auto nog naar een park geweest om daar even uit te kunnen rusten en wat te lezen. Daarna gingen we uit eten in een studentenrestaurant. Daarna zijn we toch maar gauw terug naar het hotel gegaan om te gaan slapen.

Een hele lange dag

Hallo allemaal,

Daar zijn we weer, ik zit nu op de hotel kamer (ja we hebben hier Internet). Onze reis begon gisteren om half tien, we werden toen opgehaald door de schiphol taxi die ons ruim op tijd afleverde op schiphol. Omdat we al in-gecheckt hadden konden we zo doorlopen naar de bagage drop-off, we hadden 12 pakketten dat waren er meer dan we verwachtten (we mochten er nl. maximaal 12 meenemen).

Een paar uur later zaten we in de lucht. Na een luxe vliegreis, iedereen had een eigen beeldschermpje waarop je spelletjes kon spelen, films kon kijken, muziek kon luisteren enz. en goed te eten landden we in Seattle.

Omdat we geen inwoners van Amerika zijn moesten we ons eerst registreren met paspoort, foto en vingerafdrukken. Toen we (een uur later) eindelijk naar onze bagage konden bleek en van onze koffers niet over was gekomen. Maar gelukkig was er volgens de medewerkers van het vliegveld geen reden tot paniek dit gebeurde heel vaak (zou je daar niet iets aan kunnen doen?). Waarschijnlijk wordt ons pakket vandaag overgevlogen en dan wordt het naar ons toe gebracht.

Daarna liepen we naar de autoverhuur, gelukkig (dat dachten we tenminste) hadden we dat in Nederland al geregeld. Maar daar bleek dat er nog helemaal niks in het systeem stond en we alles opnieuw moesten betalen. Na een hoop gedoe kwam ook dat helemaal goed en nu denken we dat de verhuurster gewoon een fout heeft gemaakt.

Na een hoop gezoek kwamen we eindelijk bij ons hotel waar we allemaal gesloopt aankwamen (het was voor ons gevoel ondertussen 2 uur 's nachts). We moesten ook nog wat te eten zoeken maar gelukkig vond Koen een foldertje met pizza's. Die pizza's werden op de kamer bezorgd dus dat was een grote meevaller. Na een pizza en wat cola (kan het nog amerikaanser). Besloten we uiteindelijk toch maar te gaan slapen.

Bijna zover

Het is woensdag de laatste dag thuis. Over een paar uur checken we in via de website van de KLM, zodat we alvast de plaatsen kunnen reserveren. Ernst en Mirjam lopen zenuwachtig heen en weer door het huis om de laatste spullen in te pakken en alles op te ruimen. Daan speelt de hele dag door piano ('My heart will go on' het liefdes thema van de Titanic dat we ondertussen al minstens een miljoen keer hebben gehoord). Koen speelt voor het laatst met z'n Kapla en maakt er knikkerbanen van. Tom is onbereikbaar, hij is muziek aan het luisteren op zijn iPod. Dus besloot ik om maar een wat te schrijven op ons weblog.

Koen met de Kapla

Tom verdiept in een Donald Duck met zijn iPod in

Zometeen brengen we ook belle weg naar het asiel zodat ze vier weken kan spelen met vriendjes ('t is net vakantie).

America here we come!

Bas